New York City, imagine

Min 12, sneeuw en energizing. Tenzij je taxi driver bent. Denk ik. We hadden toch echt gezegd: 62 Madison Avenue, The Mave hotel. Dat onze yellow cab vertwijfeld tot stilstand kwam op de 'corner of 62nd and Madison', en dat daar geen The Mave te bekennen was maar dat wel alle collega weggebruikers als een dolle begonnen te toeteren, tsja...lijkt mij geen reden om uberchagrijnig koers te zetten richting downtown ons onderwijl toebijtend hoe het werkt met stadse adressen. 62 Madison Avenue is ter hoogte van 27th street....best een eindje naar beneden dus. Maar hee...anders hadden toch maar mooi het ritje over Park Avenue niet gemaakt; de PC gereduceerd to dorpsmarkt..


Welcome to New York City!

Annelies aan de koffie op Schiphol.

We zijn weer thuis

Lees verder op degrootblogt.tk.
Ik ben druk bezig met het optuigen van www.rikadegroot.com. Alwaar een plekje wordt ingeruimd voor mijn blogs en mijn foto's. Het enige dat er nog aan ontbreekt is de mogelijkheid commentaar te leveren. Maar gelukkig heeft iemand dit probleempje niet alleen opgelost, maar er ook nog een tutorial voor gemaakt en op het internet gezet.
Kortom, wordt aan gewerkt.

Vamos a la playa .... la la la la la

Gisteren regen en onweer, maar vandaag ..... stralend!!! UV-warning: Extreme. Dan zit er maar 1 ding op: naar het strand. Een half uurtje ferry bracht ons naar het waanzinnig lekkere zandstrand van Manly Beach. Heerlijke golven en turkooise water. Een betere plek om in de Pacific te dobberen kun je je bijna niet voorstellen. Een Ben & Jerry's binnen handbereik en mocht je behoefte hebben aan een hunk die naar je fluit: gewoon net naast de vlaggen gaan zwemmen. Fietfieuw!!
Ondanks factor 93 toch nog lelijk verbrand allebei.

Citaten van de dag:
1.
R: Draait zich knorrend om in haar lounge chair. "Waar laat ik nou mijn zonnebril!!!"
C: Kijkt R. verbaasd aan. "Kuch. Die heb je op. Ha ha ha ha."
Ter verdediging kan ik aanvoeren de omstandigheid dat de zon echt super onwijs fel was. Toevallig!

2.
C. Is haar koffer aan het inpakken en verplaatst wat spul van de ene naar de andere tas. Al grabbelend diept ze een wit kartonnen kaartje op. "Public Car Park ..... hmmmmm... die kan wel weg."
R. Kijkt C. verbijsterd aan. Dit is immers het kaartje van de parkeerplaats van de airport in Auckland, waar C. haar auto geparkeerd heeft.
C. "Ohhh ...... Shit!!!!!"
C. + R. "Ha ha ha ha ha"

Na een licht diner van chocolade taart, dim sum en een olijvendip, zijn we nu de koffers aan het aanstampen. Morgenochtend om 10:00 uur staat de Airport Shuttle service voor de deur. :-(

Really great news!

On behalf of the city of Sydney and her citizens, we hereby inform the public of the fact that all stores selling gems, sheepskin- and kangaroo leather products, will be closed till further notice. Thanks to two lovely ladies from Holland, one of them lives in New Zealand actually, the stores ran completely out of stock. The Sydney Chamber of Commerce wants to honour these ladies by an official nomination for the 'Australian of the Year' contest 2011. Since they are not Australian citizens, we also add a new category to the contest: 'Significant support of the local economy by foreigners'. In case you run into them, please give them a warm hugg. They are best recognized by their lovely hats, fluffy bags, eclatant jewellery and flat wallets.

Verder kan ik u van harte aanbevelen de film Avatar te gaan zien. Maar dan wel in 3D. Het verhaal is het gewone Amerikaanse gezwollen goed versus kwaad met een snufje romantiek, maar die beelden .... in 3D ... echt helemaal geweldig.

We hebben de dag waardig afgesloten met een diner bij de Thai en een voorstelling in the Opera House; Optimism. Vrij naar Candide van Voltaire. Erg leuk en volkomen absurd. Niet al het publiek kwam terug na de pauze......
Het glaasje bubbels in de Opera Bar na afloop maakte het helemaal af.
Roerend afscheid genomen van Gaye. Wat is het toch ook een schatje.

Ik wil ook een fruit bat!!!

Het plan voor vandaag: 's morgens naar Bondi Beach en 's middags een Harbour lunch cruise op een tall ship. Met de voucher uit de een of andere folder 2 voor de prijs van 1! Drinks not included maar who cares! Nemen we toch ons eigen flesje water mee. Boeking gedaan bij het Visitor's Centre en hop naar het terras voor koffie en ontbijt. Ineens was het half 11, the beach werd een tikje aan de krappe kant. Change of plans. Botanical Gardens, home van de talloze fruit bats die bij schemer over de stad vliegen. Carin had het een beetje warm in haar badpak onder haar kleren, maar de fruitbats waren echt helemaal geweldig. In een deel van de gardens hingen de bomen bijkans scheef van de schatjes.

En een lieve geluidjes dat ze maken!!! Een paar duizend foto's later hadden we ook veel mooie bomen, bloemen, varens en kaketoes gezien. En...een catbird! Een catbird? Ja, een catbird. Heeft ie katteoortjes? Een kattestaart? Snorharen dan? Nee nee, niets van dat al. Een catbird heet catbird omdat hij klinkt als een kat die stevig aan al de eerder genoemde onderdelen gevoeld wordt en zichzelf daarbij heel erg zielig vindt. Heel apart.

Tijd voor een terraspauze en op naar het tall ship. Daar vielen we niet alleen met onze neus in de gegrilde worst, maar ook in de boter. Little Miss Sunshine was ook aan boord! Dol!!! 150 kilo puur chagerijn. Mijn god, een secreet op glimgympen. Er deugde werkelijk helemaal niets. En als er even niks te zeiken viel, dan verzon ze wel wat. De wind die haar varkenskapsel verruineerde. Haar vent die even verpozing had gezocht aan de andere kant van de boot, en die ze dus niet onmiddellijk kon vinden omdat haar varkensoogjes vol met spek zaten. Toen ze binnen gehoorsafstand een plekje hadden gezocht (noodgedwongen, want er moest aangemeerd worden, dus zat ze weer te mekkeren) hebben we de arme man een klein hartje onder de riem gezongen. “Hop on the bus Gus. Make a new plan Stan. Drop off te key Lee. And set yourself free.” Afgesloten met een subtiel in de juiste richting gefluisterd “ditch the bitch”. Verder bemoeien wij ons niet met andermans zaken. Gelukkig liet de rest van de middag voldoende ruimte om de trol weer te boven te komen. Chocoladetaart en opalen kettingen. Heerlijk.

Morgen een druk druk druk programma. Dim sum eten in China Town, Avatar in 3D zien en 's avonds met Gaye naar de voorstelling Optimism in het Opera House :-)

De beach doen we vrijdag. Pompiedom.....
 

Ladies and Gentlemen!!! Please welcome on stage.....

Driewerf hoezee!!!! Het is Australia Day!!! Nadat we zeer succesvol diverse eerste levensbehoeften hadden ingeslagen, zoals daar zijn; feesthoeden, koralen armbanden en cat's eye ringen, begaven we ons halverwege de middag naar Darling Harbour. Locatie van Jazz on the waterfront aan elkaar gebeatboxed door Mister Parcival, wereldberoemd in Australie. Eerst de legerkapel....maar dan.....Ladies and Gentlemen!!....Please welcome on stage....the man who is celebrating the first birthday (pardon?) of his Australian citizenship (oh, okee)......Ladies and Gentlemen.....Get your hands together for (schiet toch op man!) the one and only ….. mister ….. Leo ….. Sayer!!!!!!!!! Woehoeeee!!!!! Yeah!!!! Fietfieuw!!!!!!!

When I need you, I just close my eyes and I'm with you (snik).....You make me feel like dancing....Dance the night away... Twiedeliedie.... tralala. Due to some biological/technical problems (blond, PC Suite, weinig geduld etc etc) is het helaas niet mogelijk u reeds nu de originele videobeelden van dit unieke evenement te tonen. Maar, ik kan u verzekeren dat uw geduld ruimschoots beloond zal worden.

Zo tegen half 7 begon het gezelschap hongerig te worden, Jazz on the waterfront in de brandende zon hakt er behoorlijk in kan ik u verzekeren. Gelukkig, Gaye wist een heerlijk Libanees eettentje. Op een luttel half uurtje wandelen. Pies of keek. Gaye's suggestie van een taxi wuifden wij honend weg. Plaspauze en daar gingen zij. Aanvankelijk met frisse tred, maar naarmate het half uurtje en het aantal beklommen heuvels vorderde, maakte frisheid plaats voor gekreun en gesteun, en veranderde de tred in iets wat meer van geslof weghad. My goodness, Gaye!!! Hoe lang duren die halve uurtjes van jou? “No worries lovies, we zijn er bijna. See those traffic lights?” “Nope”. “Jawel, daar....right achter de top van de heuvel.” “Kreun.” “Daar de bocht om en dan zijn we er echt bijna.” Afijn, na dik 5 kwartier vielen we uitgeput en uitgehongerd binnen bij 'Chez Fatima'. “Bier!!” BYO, meaning geen drankvergunning en dus geen bier. Gaye snelde naar de dichtstbijzijnde kroeg annex convenience store om terug te komen met in discreet bruin papier verpakte alcoholische verfrissingen. Het eten was heerlijk maar terug hebben we de trein genomen.

Down under

Gek hoe de vreemdste zaken zich tot een soort thema van de dag weten te ontwikkelen. Maar vandaag stond ontegenzeggelijk in het teken van ballen. Het begon al vroeg. Nauwelijks een stap buiten het hotel stuitte Carin op een authentiek Aussie attribuut: een kangoeroe-scrotum met een koordje er doorheen geregen. Hartstikke handig!
Vandaag zouden we naar Featherdale wildlife park; een klein park met alleen echte Australische beesten waarvan je er een aantal kon knuffelen :-)
Na een wilde rit door de stad, suburbs en motorway veilig gearriveerd. Gaye's rijstijl is redelijk zenuwslopend te noemen; doordat stoplichten plotseling van kleur veranderen als wij naderen en ze wat moeite heeft met het kiezen van een rijbaan, is elke rit een continu ge-oops!!! Maar...het moet gezegd: er is nog niks mis gegaan.....
Anyways, na deze exiting rit werd, en NIET door mij, ieder beest dat zich daar maar enigszins voor leende aan een uitgebreide inspectie van de genitalien onderworpen. Carin kon haar vak nog als excuus opvoeren, maar hoe Gaye gaat uitleggen dat ze een, naar later bleek mannetjes-kangoeroe, luidkeels aanmoedigde ons haar baby te laten zien.........
Volgen nu wat foto's. Morgen Australia Day, iets wat het midden lijkt te houden tussen Koninginnedag en bevrijdingsdag. En het wordt 34 graden......